ในปี ค.ศ. 1903, ถุงถูกทำด้วยมือ. ผู้คนเคยเย็บถุงและเติมชาให้พวกเขา. อัจฉริยะ โธมัส ซัลลิแวน ได้นำการเปลี่ยนแปลงที่ปฏิวัติวงการโดยการจัดหาถุงชาไปทั่วโลก. ด้วย กาลเวลา, การประดิษฐ์เครื่องผลิตถุงชาได้ลดความต้องการถุงเย็บด้วยมือลงอย่างมาก. กระเป๋ามีประโยชน์อย่างมากในโลกปัจจุบัน. เนื่องจากงานประจำวันและแผนการเดินทางที่วุ่นวาย, ผู้คนชอบใช้จ่าย ใช้เวลาน้อยลงในการเตรียมอาหารสำหรับตัวเองและชงชาหรือกาแฟ. คนชอบอาหารที่ปรุงแล้วหรือทางเลือกอื่น ๆ ที่สามารถช่วยประหยัดเวลาและบรรลุผลสำเร็จของผลิตภัณฑ์มากขึ้น งานในมือ. กระเป๋ามีข้อดีทั้งหมดเหล่านี้และเป็นที่ต้องการของสาธารณชนอย่างสูง.

เครื่องบรรจุชา ช่วยทำและบรรจุถุงโดยใช้กระดาษเจาะรู, ถุงไนลอนหรือไหม, ใบไม้, เชือกผูกและฉลากกระดาษ. เครื่องเหล่านี้ช่วยทำกระเป๋าทุกขนาด, รูปทรง, การออกแบบและลวดลายตกแต่ง . บริษัทต่างๆ ใช้เครื่องจักรบรรจุภัณฑ์ในการผลิตถุงจำนวนมาก. ถุงมีการออกแบบของตัวเอง, และวางชื่อแบรนด์บนฉลากกระดาษ. ฉลากกระดาษมักจะรับน้ำหนักของถุงได้ยากเล็กน้อย[4 ]

กระดาษที่ใช้โดยเครื่องบรรจุภัณฑ์ในกระบวนการทำถุงจริง ๆ แล้วทำจากไม้และเส้นใยพืช. ปัจจุบันถุงชากลายเป็นชาทุกชนิด, เช่น ชาเขียว, ชาสมุนไพร, ชาดำ และอื่นๆ. เครื่องบรรจุภัณฑ์ต้องจัดการขั้นตอนต่อไปนี้:
• การเติมปันส่วน
• แปะเส้น
• ป้ายชื่อลิงค์
• ซองปิดผนึก
• การจัดกลุ่มและการนับถุงชา, เป็นต้น.